Σε όλη την Αυστραλία, περισσότερα χωρισμένα ζευγάρια συνεχίζουν να ζουν μαζί - μια αυξανόμενη τάση που διαμορφώνεται από τις πιέσεις για το κόστος ζωής και το άγχος για τη στέγαση.
Γνωστό ως διαχωρισμός κάτω από την ίδια στέγη (SUSR), Αυτή η ρύθμιση αναγνωρίζεται στο αυστραλιανό οικογενειακό δίκαιο, ωστόσο παραμένει ελάχιστα κατανοητό.
Για να καλύψουμε το κενό, η ερευνητική μας ομάδα προέβη σε μια ταχεία ανασκόπηση των διαθέσιμων ερευνών και των εμπειριών των επαγγελματιών. Τα ευρήματα αποκαλύπτουν μια σύνθετη, συχνά κρυφή, πραγματικότητα για τις οικογένειες που βιώνουν τον συναισθηματικό αποχωρισμό ενώ μοιράζονται το ίδιο σπίτι.
Για πολλά ζευγάρια, η συμβίωση μετά τον χωρισμό δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαιότητα. Το αυξανόμενο κόστος στέγασης, οι καθυστερήσεις στις διευθετήσεις και τα περιορισμένα ενοίκια συχνά καθιστούν αδύνατη τη μετακόμιση. Άλλα επιλέγουν να παραμείνουν προσωρινά μαζί για να διατηρήσουν τη σταθερότητα για τα παιδιά.
Οι επαγγελματίες υγείας ανέφεραν ότι ενώ ορισμένες οικογένειες το διαχειρίζονται αυτό καλά, άλλες αντιμετωπίζουν συνεχή ένταση, συναισθηματική πίεση και ασαφή όρια. Το οικονομικό άγχος και οι ανησυχίες για την ασφάλεια είναι συνηθισμένα - ειδικά όταν υπάρχει ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας.
Οικονομικές πιέσεις και πραγματικότητες ασφάλειας
Οι πιέσεις που σχετίζονται με το κόστος ζωής αποτελούν πλέον έναν από τους ισχυρότερους παράγοντες του SUSR. Σε εθνικές έρευνες, έως και ένας στους έξι ανθρώπους δήλωσε ότι είχε μείνει με έναν πρώην σύντροφο για να εξοικονομήσει χρήματα ή να αποφύγει το κόστος μετεγκατάστασης.
Για τα θύματα-επιζήσαντες ενδοοικογενειακής βίας, η παραμονή κάτω από την ίδια στέγη μπορεί μερικές φορές να αποτελέσει μια προσωρινή στρατηγική ασφάλειας, δίνοντάς τους χρόνο να σχεδιάσουν και να έχουν πρόσβαση σε υποστήριξη πριν φύγουν. Η αναγνώριση αυτών των πραγματικοτήτων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ασφάλειας των ανθρώπων.
Η πορεία προς τα εμπρός
Αυτή η ανασκόπηση υπογραμμίζει την ανάγκη για ισχυρότερη αναγνώριση του SUSR σε όλους τους τομείς πολιτικής, έρευνας και σχεδιασμού υπηρεσιών. Οι βασικές συστάσεις περιλαμβάνουν:
- Καλύτερη συλλογή δεδομένων σχετικά με το πόσες οικογένειες επηρεάζονται και για πόσο χρονικό διάστημα.
- Εξατομικευμένη υποστήριξη όπως διαμεσολάβηση, συμβουλευτική και οικονομικές συμβουλές.
- Διατομεακή συνεργασία μεταξύ συστημάτων στέγασης, νομικών και οικογενειακών υπηρεσιών.
Η κατανόηση του πώς και του γιατί οι οικογένειες ζουν μαζί χωριστά είναι ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση υπηρεσιών που αντικατοπτρίζουν τη σημερινή πραγματικότητα και βοηθούν τους ανθρώπους να χωρίζουν με ασφάλεια, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

