Ποιοι είναι οι ξεχασμένοι Αυστραλοί και τι βίωσαν;

Αυτό περιλαμβάνει Ξεχασμένοι Αυστραλοί, οι οποίοι για λόγους που δεν είναι ακόμη σαφείς, παραμένουν ένας σε μεγάλο βαθμό παραβλεπόμενος πληθυσμός στην αυστραλιανή ψυχή.

Σε αυτό το άρθρο, εξερευνούμε τον ορισμό των Ξεχασμένων Αυστραλών, τις ιστορικές πρακτικές που τους επηρέασαν, τις μακροχρόνιες επιπτώσεις με τις οποίες βιώνουν και πώς η κοινότητα τους έχει υποστηρίξει και μπορεί να συνεχίσει να τους υποστηρίζει.

Λοιπόν, ποιοι είναι οι Ξεχασμένοι Αυστραλοί;

Ως παιδιά, οι Ξεχασμένοι Αυστραλοί τοποθετούνταν σε ορφανοτροφεία, παιδικά σπίτια, ανάδοχες οικογένειες ή παρόμοια ιδρύματα πριν από το 1990 – επηρεάζοντας πάνω από 400.000 παιδιά.

Ξεχασμένοι Αυστραλοί τέθηκαν σε αυτές τις καταστάσεις στο πλαίσιο των κυβερνητικών πολιτικών «παιδικής πρόνοιας» για ορισμένους από τους ακόλουθους λόγους:

• Θάνατοι και των δύο γονέων
• Έχοντας μια ανύπαντρη μητέρα
• Διαχωρισμός ή δυσλειτουργία της οικογένειας
• Φτώχεια
• Γονείς ή οικογένεια που δεν ήταν σε θέση να «προσφέρουν» ή να «φροντίσουν» τα παιδιά τους.

Εκείνη την εποχή, πολλές οικογένειες βίωναν ακραίες δυσκολίες ή υπέφεραν από τις συνέπειες του πολέμου και οι υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας δεν τις υποστήριζαν επαρκώς.

ΕΝΑ Έρευνα της Γερουσίας του 2004 σε άτομα που βίωσαν ιδρυματική ή εξωοικογενειακή φροντίδα ονόμασαν αυτήν την ομάδα «Ξεχασμένους Αυστραλούς», ωστόσο, δεν είναι ένα όνομα που επιλέγουν όλοι. Κάποιοι το βρίσκουν οδυνηρό, γι' αυτό προτιμούν εναλλακτικά ονόματα όπως «άτομα που έχουν εγκαταλείψει τη φροντίδα» ή «πρώην κρατικοί κηδεμόνες», για να αναφέρουμε μερικά.

Τι βίωσαν οι Ξεχασμένοι Αυστραλοί κατά τη διάρκεια της φροντίδας τους;

Μετά το κλείσιμο πολλών από αυτά τα ιδρύματα, τα άτομα που επηρεάστηκαν από αυτές τις πρακτικές άρχισαν να μοιράζονται τις εμπειρίες τους και να ευαισθητοποιούν το κοινό σχετικά με το τι συνέβη.

Ιδρύθηκαν πολλές ομάδες υπεράσπισης και άσκησης πίεσης, οι οποίες διεξήγαγαν εκστρατεία για επίσημες έρευνες, οι οποίες οδήγησαν στην Έρευνα της Γερουσίας του 2004 και στην επακόλουθη έκθεση. Η Έρευνα έλαβε «εκατοντάδες παραστατικές και ανησυχητικές μαρτυρίες» από άτομα που βρίσκονταν σε εξωοικογενειακή φροντίδα, οι οποίοι περιέγραφαν «συναισθηματική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση... οι ιστορίες τους μιλούσαν επίσης για παραμέληση, ταπείνωση και στέρηση τροφής, εκπαίδευσης και υγειονομικής περίθαλψης».

Συχνά τα ονόματά τους αντικαθίσταντο με αριθμούς, τους απαγορευόταν οποιαδήποτε επαφή με τις οικογένειές τους και τους αφαιρούνταν προσωπικά αντικείμενα.

Επιπλέον, η Έκθεση περιέγραφε μια απόλυτη «έλλειψη αγάπης, στοργής και φροντίδας», η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία των παιδιών.

Οι υποβολές περιέγραφαν αυτήν την αντιμετώπιση σε εθνικό επίπεδο και από όλους τους τύπους παρόχων, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνητικών και των θρησκευτικών φορέων.

Η εμπειρία κάθε παιδιού σε ιδρύματα ήταν διαφορετική, ωστόσο, πολλά υπέστησαν παρόμοιες επιβλαβείς και τραυματικές εμπειρίες.

Ποιος ήταν ο αντίκτυπος στους Ξεχασμένους Αυστραλούς;

Ένα μεγάλο ποσοστό των Ξεχασμένων Αυστραλών εγκατέλειψαν την «φροντίδα» ως νέοι με σοβαρό τραύμα, χωρίς υποστήριξη ή καθοδήγηση, και αφέθηκαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους καθώς συνέχιζαν την υπόλοιπη ζωή τους.

Μέχρι σήμερα, οι Ξεχασμένοι Αυστραλοί περιγράφουν ένα αίσθημα εγκατάλειψης, έλλειψη εμπιστοσύνης, δυσκολία στη δημιουργία και διατήρηση κάθε είδους σχέσεων και συνεχή απομόνωση.

Όπως εξηγείται σε μια υποβολή στην Έρευνα της Γερουσίας, «Πώς ξέρεις πώς να είσαι γονέας αν δεν έχεις ποτέ δεχτεί γονείς; Πώς ξέρεις την αγάπη, αν δεν έχεις ποτέ αγαπηθεί; Πώς ξέρεις πώς λειτουργεί μια κανονική οικογένεια αν δεν έχεις υπάρξει ποτέ μέλος μιας;»

Αυτό το τραύμα δεν έχει επηρεάσει μόνο τους Ξεχασμένους Αυστραλούς ατομικά - πολλές από τις οικογένειές τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα αισθάνονται τις επιπτώσεις.

«Η σύζυγός μου και οι δύο κόρες μου πρέπει επίσης να ανέχονται τα προβλήματά μου και η ζωή τους επηρεάζεται από τη συμπεριφορά μου», υπέβαλε ένα άτομο στην Έρευνα. Ο συντάκτης αυτής της υποβολής συνέχισε περιγράφοντας συνεχιζόμενες εμπειρίες με κατάθλιψη, άγχος και διαταραχή μετατραυματικού στρες, καθώς και φόβο να φύγουν από το σπίτι.

Καθ' όλη τη διάρκεια του 2006-7, το Δίκτυο Αυστραλασίας για Άτομα που Άφησαν Φροντίδα (CLAN) διεξήγαγε έρευνα σε 382 άτομα που άφησαν φροντίδες σχετικά με την εμπειρία τους στη φροντίδα, συμπεριλαμβανομένων των συνεπειών που είχε. Η έρευνα διαπίστωσε ότι:

• 23% είχε ζήσει στους δρόμους κάποια στιγμή στη ζωή του
• Ο/Η 35% είχε προβλήματα με τον νόμο
• Τα πιο συνηθισμένα αποτελέσματα ψυχικής υγείας ήταν η κατάθλιψη (65%), η χαμηλή αυτοεκτίμηση (61%) και οι διαταραχές ύπνου (59%).
• Το 70% δυσκολευόταν να δημιουργήσει προσωπικές σχέσεις, με πάνω από το ήμισυ να βιώνει κακοποιητικές σχέσεις

Παρά ταύτα, οι Ξεχασμένοι Αυστραλοί έχουν επιδείξει αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα και δύναμη. Έχουν εργαστεί ακούραστα για να ακουστούν οι φωνές τους και να διασφαλίσουν ότι η ιστορία τους θα αναγνωριστεί.

Οι ξεχασμένοι Αυστραλοί δεν ορίζονται από το τραύμα τους. Κατέχουν ανεκτίμητες γνώσεις, αξιοσημείωτη δύναμη και το θάρρος να συνεχίσουν να προχωρούν. Δεν επιδιώκουν οίκτο - αντίθετα, αναγνώριση, κατανόηση και να διασφαλίσουν ότι οι εμπειρίες τους θα οδηγήσουν σε ουσιαστική αλλαγή για τις μελλοντικές γενιές.

Πώς αντέδρασαν η κοινότητα και η κυβέρνηση;

Η Έκθεση Έρευνας της Γερουσίας συνέστησε επίσημες συγγνώμες από τις κρατικές και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις προς τους Ξεχασμένους Αυστραλούς και τα Παιδιά Μετανάστες. Η πρώτη έλαβε χώρα στη Νέα Νότια Ουαλία στις 19 Σεπτεμβρίου 2009 και η ομοσπονδιακή λίγους μήνες αργότερα, στις 16 Νοεμβρίου 2009.

Ένας από τους πελάτες μας και ο Ξεχασμένος ΑυστραλόςΗ Ντόνα λέει ότι η Απολογία αναγνώρισε αυτά που βίωσαν και τις συνεχιζόμενες επιπτώσεις.

«Η επίσημη αναγνώριση ήταν ένας τρόπος να εκφράσω συγγνώμη για την παραμέληση, την αδικία, τον αγώνα, την πληγωμένη καρδιά, τη μοναξιά, τον πόνο, τον φόβο – όχι μόνο στην παιδική ηλικία, αλλά με συνέπειες που θα εππέκτειναν σε όλη μου τη ζωή».

«Παρά όλη την κόλαση και τα νερά, σχεδόν κάθε Ξεχασμένος Αυστραλός που έχω γνωρίσει ποτέ επιδεικνύει εκπληκτική ανθεκτικότητα. Το τίμημα για την ανθεκτικότητα, όμως, ήταν πολύ μεγάλο - πολύ μεγάλο.»

Η δημιουργία εξειδικευμένων υπηρεσιών, όπως Wattle Place, προτάθηκαν από την Έρευνα. Στο Wattle Place, βοηθάμε και υποστηρίζουμε με:

• Συμβουλευτική
• Μεσιτεία
• Πρόσβαση σε θεσμικά και προσωπικά αρχεία
• Παραπομπές
• Αναζήτηση οικογενειών και επανενώσεις
• Υπόθεση και υπεράσπιση
• Κοινωνική σύνδεση και ομαδικές δραστηριότητες

Αλλά πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Η ανθεκτικότητα και η δύναμη των Ξεχασμένων Αυστραλών δεν σημαίνει ότι δεν επηρεάζονται πλέον από το τραύματα της παιδικής τους ηλικίαςΩς έθνος, πρέπει να σταθούμε δίπλα στους Ξεχασμένους Αυστραλούς, αναγνωρίζοντας τις εμπειρίες τους και τις συνέπειές τους στη ζωή τους.

Μπορούμε να έχουμε επίγνωση των τραυμάτων τους και να είμαστε συμπονετικοί με τον τρόπο που μπορεί να εκδηλωθούν. Πρέπει να ακούσουμε τις ιστορίες τους, οι οποίες αντιπροσωπεύουν ένα φρικτό κομμάτι της συλλογικής μας ιστορίας, και να συνεργαστούμε για να διασφαλίσουμε ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί ποτέ.