Τι είναι τα στυλ προσκόλλησης και πώς μπορούν να επηρεάσουν τις σχέσεις σας;

Τελευταία ενημέρωση 1 Σεπτέμβριος , 2024

Πότε είμαστε μεγαλώνοντας, οι γονείς και οι φροντιστές μας συχνά μας βοηθούν να νιώθουμε ασφάλεια και ασφάλεια. Ως οι πρώτοι άνθρωποι που μας φροντίζουν, μπορούμε να δημιουργήσουμε ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς μαζί τους και να αναζητήσουμε την παρηγοριά τους όταν νιώθουμε ότι απειλούμαστε και στενοχωριόμαστε.

Αλλά δεν έχουν όλοι το ίδιο παιδική εμπειρία ή βρίσκουν υποστήριξη στις πρώτες τους σχέσεις. Αυτές οι πρώτες προσκολλήσεις μπορώ σημαντικά σύγκρουση πώς σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, αντιμετωπίζουμε τα στρεσογόνα γεγονότα και αναπτύσσουμε σχέσεις.

Τι είναι η θεωρία προσκόλλησης – και από πού προέρχεται;

Με απλά λόγια, η θεωρία της προσκόλλησης είναι η έννοια ότι οι άνθρωποι χρειάζονται σχεσιακούς δεσμούς και ότι οι πρώτες μας σχέσεις επηρεάζουν τις σχέσεις μας με τους άλλους και την αντίληψή μας για τον εαυτό μας.

Ο ψυχολόγος John Bowlby, με περαιτέρω έρευνα από την ψυχολόγο Mary Ainsworth, πρότεινε για πρώτη φορά την ιδέα τη δεκαετία του 1950. Παρατήρησε ότι η σχέση ενός παιδιού με τους γονείς τους shπίθηκος μεγάλη μερίδα της ανάπτυξής τους, και ότι ο πρόωρος χωρισμός από τους φροντιστές τους είχε συχνά τραυματικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με τη δουλειά του, τα παιδιά που χωρίστηκαν από τους φροντιστές σε νεαρή ηλικία αντιμετώπισαν προβλήματα συμπεριφοράς και ψυχικής υγείας αργότερα στη ζωή τους.

Ο Bowlby περιέγραψε επίσης πώς Η προσκόλληση μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση, γι' αυτό τα βρέφη μπορεί να κλαίνε ή να ουρλιάζουν για να τραβήξουν την προσοχή του φροντιστή τους. Η λήψη άνεσης μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ανταποκριθούν σε στρεσογόνες καταστάσεις και να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους. Ωστόσο, εάν δεν λάβουν την προσοχή που χρειάζονται, μπορεί τελικά να οδηγήσει σε αποκόλληση.

Είναι σημαντικό ότι η θεωρία της προσκόλλησης δεν είναι χωρίς κριτική και δεν λαμβάνει υπόψη άλλους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το στυλ προσκόλλησης ενός ατόμου, όπως η φυλή, το φύλο, η δυναμική της οικογένειας, η τοποθεσία, η θρησκεία και η αναπηρία.

Δείτε αυτήν την ανάρτηση στο Instagram

Μια ανάρτηση που κοινοποιήθηκε από το Relationships Australia NSW (@relationshipsnsw)

Ποια είναι τα τέσσερα στυλ προσκόλλησης;

Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης, υπάρχουν τέσσερα είδη στυλ προσκόλλησης – και δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Τα στυλ σας μπορούν επίσης να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου και μπορεί να ταυτιστείτε με περισσότερα από ένα.

Τα τέσσερα στυλ προσκόλλησης είναι:

Ασφαλές συνημμένο: όπου ένα βρέφος παρουσιάζει αγωνία όταν αποχωρίζεται από τους φροντιστές, αλλά παρηγορείται εύκολα όταν επιστρέφουν.

Ανθεκτική στο άγχος προσκόλληση: όπου ένα βρέφος βιώνει μεγαλύτερα επίπεδα αγωνίας όταν χωρίζεται (και επανενώνεται) με τους φροντιστές, φαίνεται να αναζητά παρηγοριά και να τα «τιμωρεί» επειδή έφυγε.

Αγχώδης-αποφυγή προσκόλληση: όπου ένα βρέφος παρουσιάζει ελάχιστο ή καθόλου άγχος κατά τον χωρισμό και είτε αγνοεί είτε αποφεύγει τους φροντιστές κατά την επιστροφή.

Στυλ προσκόλλησης αποδιοργανωμένο-αποπροσανατολισμένο: όπου ένα βρέφος δεν έχει προβλέψιμο μοτίβο συμπεριφορών προσκόλλησης.

Πώς μπορεί το στυλ προσκόλλησης μας να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας;

Η κατανόηση του στυλ δέσμευσής μας μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και πώς οικοδομούμε σχέσεις με τους άλλους, ειδικά εάν τα στυλ δέσμευσής μας έχουν οδηγήσει σε πεποιθήσεις και συμπεριφορές που βλάπτουν τις σχέσεις μας.

Άτομα που έχουν ασφαλή προσκόλληση τα στυλ είναι πιο πιθανό να βιώσουν:

Μια θετική αντίληψη του εαυτού, που βλέπουν τον εαυτό τους ως καλούς και άξιους σεβασμού
Υγιή όρια και καλές δεξιότητες επικοινωνίας και επίλυσης συγκρούσεων
Θετική αντίληψη για τους άλλους και περισσότερη εμπιστοσύνη στους γύρω τους
Εμπιστοσύνη στις στρατηγικές τους για την αντιμετώπιση των συναισθημάτων.

Άτομα που έχουν αγχώδη-αποφυγή Τα στυλ προσκόλλησης (γνωστά και ως αποτρεπτικά-αποφευκτικά) είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν:

Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Δυσκολία αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων και αρνητικών συναισθημάτων, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε επιθετικότητα ή απόσυρση και κλείσιμο κατά τη διάρκεια διαφωνιών
Δυσκολεύονται να δημιουργήσουν θετικές σχέσεις, να αποφύγουν την αναζήτηση βοήθειας και να αποστασιοποιηθούν από τους άλλους για να αποφύγουν την απόρριψη
Δυσπιστία προς τους άλλους.

Άτομα που έχουν αγχωτικά-ανθεκτικά Τα στυλ προσκόλλησης (γνωστά και ως αγχωτικά απασχολημένα) είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν:

Χαμηλή αυτοπεποίθηση και εξάρτηση από τους άλλους για την αίσθηση της αυτοεκτίμησής τους
Μένουν κοντά σε αυτούς με τους οποίους δημιουργούν στενούς δεσμούς και φοβούνται την εγκατάλειψη
Λαχτάρα για σύνδεση, αλλά απωθώντας τους ανθρώπους λόγω φόβου
Πιο ακραίες συναισθηματικές αντιδράσεις στο στρες και αγώνας για τη ρύθμιση των αρνητικών συναισθημάτων
Χρειάζονται άλλοι για επικύρωση
Μια βαθιά επιθυμία για στοργή.

Άνθρωποι που έχουν αποδιοργανωθεί Τα στυλ προσκόλλησης (γνωστά και ως φόβος-αποφυγής) είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν:

Δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν το άγχος, να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, δυνατά ξεσπάσματα και κατακλύζονται εύκολα
Βλέποντας τους άλλους ως απειλές και αντιδρώντας με επιθετικότητα ή προκλητικές συμπεριφορές
Δυσκολία να είσαι ευάλωτος, να αποφύγεις την οικειότητα ή να κλειστείς και να φυλάγεσαι από φόβους ότι θα πληγωθείς
Θέματα δέσμευσης.

Πώς μπορεί η κατανόηση της θεωρίας της προσκόλλησης να βελτιώσει τις σχέσεις μας;

Μιλήσαμε με τη Michelle, μια σύμβουλο στο Relationships Australia NSW, η οποία λέει ότι η βαθύτερη κατανόηση των δικών σας και των στυλ προσκόλλησης του συντρόφου σας μπορεί να σας βοηθήσει να υποστηρίζετε καλύτερα ο ένας τον άλλον.

«Μπορείτε να μάθετε το μοτίβο συμπεριφορών του συντρόφου σας όταν είναι στενοχωρημένο, ώστε να μπορείτε να στραφείτε ο ένας προς τον άλλον με τρόπο που να δείχνει ότι τον εκτιμούν», είπε.

«Μαζί, μπορείτε να ανταποκρίνεστε ο ένας στις ανάγκες και τους φόβους του άλλου».

Η Michelle ενθαρρύνει τους ανθρώπους να έχουν επίγνωση των «τραυμάτων προσκόλλησης» - ή συναισθηματικών πληγών - που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σχέσης τους, των προηγούμενων ενηλίκων ή των σχέσεων γονέα/παιδιού.

«Μπορεί να συμβούν μεγάλα γεγονότα σε σχέσεις που δημιουργούν φόβο εγκατάλειψης, απόρριψης ή απομόνωσης. Μπορεί να είναι μια ευαίσθητη στιγμή ή κάτι που συνέβη πριν από πέντε χρόνια, αλλά παλιά συναισθήματα μπορεί να επανεμφανιστούν, πυροδοτημένα από ένα σημερινό γεγονός».

Το να δουλέψουμε στα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού μας μπορεί να είναι μια δύσκολη δουλειά—άρα μπορεί να είναι καλή ιδέα να ζητήσετε τη βοήθεια ενός επαγγελματία.

«Η συμβουλευτική μπορεί να σας βοηθήσει να παρατηρήσετε και να αναγνωρίσετε τα μοτίβα σας, καθώς και τα πρότυπα του συντρόφου σας, όταν διακυβεύονται οι ανάγκες και οι φόβοι σας», είπε η Μισέλ.

«Μπορείτε να προσέχετε ποια γεγονότα συνέβησαν που θα μπορούσαν να έχουν πυροδοτήσει ο ένας τις ανασφάλειες του άλλου. Από εκεί, μπορείτε να μάθετε πώς να εξασκείτε την εγγύτητα και τη διασύνδεση σε περιόδους στενοχώριας για να δημιουργήσετε νέα πρότυπα σχέσης με τον σύντροφό σας».